تشخیص اینکه نوشتن های ما از روی وظیفه و تکلیفه یا خیر شاید یه مقدار سخت باشه، انقلابی بودن یعنی حوزه فعالیت ما در اولویت های انقلاب تعریف بشه..

حالا این اولویت ها چیه و اینکه ما چه سهمی برای تحقق این اولویت ها داریم برای هر شخص به فراخور قریحه و توانمندی و جایگاه اجتماعیش متفاوته  

شاید برا همین دشواریه که بعضی وقتها تفریح و سرگرمی و یا حدیث نفس با این احساس تکلیف مشوب میشه.. و امان از نفس! امان از شکسته شدن حریم ها! امان از اون پسری که به عنوان یه دختر مینویسه و دختری که.... اونم با برند مذهبی!! و این شروع خیلی از اتفاقات دیگه ای میشه که از گفتنش شرم دارم.. برا بعضی مثل من هم نوشتن شده آروغ بعد از غذا که از روی شکم سیری میگم چند خط برای انقلاب بنویسم که به رسالت انقلابی خودم عمل کرده باشم..

در اینکه فضای مجازی یکی از عرصه های قابل توجه انقلابه شکی نیست. اما باید دید مدل کار کردن تو فضای مجازی برای همه یکسانه یا خیر؟ یا اصلا نفس بودن تو این فضا برای همه ست؟

چه تیپ آدمایی با چه ویژگی هایی براشون وب نویسی یک تکلیف و اولویت انقلابیه؟ یا کیا باید تو شبکه های اجتماعی محتوا تولید کنن؟ اصلا صرف به اشتراک گذاشتن مطلب تو شبکه های اجتماعی اولویت ماست؟ . . . . و سوالات زیادی که اگر بهشون پاسخ بدیم، چارچوبی مشخص میشه که مدل کار کردن، حریم هایی که باید رعایت بشه و مدت زمانی که باید تو این عرصه وقت بذاریم رو تعیین میکنه..

البته اینها صرفا نظر بنده ست و شاید اشکال هم وارد باشه..

یاعلی