یَأَیهَُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ الْیهَُودَ وَ النَّصَارَى أَوْلِیَاءَ  بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ وَ مَن یَتَوَلهَُّم مِّنکُمْ فَإِنَّهُ مِنهُْمْ  إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِى الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ (51)

.

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید، یهود و نصارا را به دوستى برمگزینید. آنان خود دوستان یکدیگرند. هر کس از شما که ایشان را به دوستى گزیند در زمره ی آن هاست. و خدا ستمکاران را هدایت نمى کند. (51)

فَترََى الَّذِینَ فىِ قُلُوبِهِم مَّرَضٌ یُسَرِعُونَ فِیهِمْ یَقُولُونَ نخَْشىَ أَن تُصِیبَنَا دَائرَةٌ فَعَسىَ اللَّهُ أَن یَأْتىِ‏َ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِّنْ عِندِهِ فَیُصْبِحُواْ عَلىَ‏ مَا أَسرَُّواْ فىِ أَنفُسِهِمْ نَادِمِینَ (52)
آنهایى را که در دل مرضى دارند مى‏ بینى که به صحبتشان مى‏ شتابند، مى‏ گویند: مى‏ ترسیم که به ما آسیبى رسد. اما باشد که خدا فتحى پدید آرد یا کارى کند، آن گاه از آنچه در دل نهان داشته بودند پشیمان شوند. (52)

وَ یَقُولُ الَّذِینَ ءَامَنُواْ أَ هَؤُلَاءِ الَّذِینَ أَقْسَمُواْ بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانهِِمْ  إِنهَُّمْ لمََعَکُمْ  حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَأَصْبَحُواْ خَاسرِِینَ (53)

آنها که ایمان آورده‏ اند مى‏ گویند: آیا اینان همان کسانند که به خدا سوگندهاى سخت مى‏ خوردند که با شما خواهند بود؟ اعمالشان باطل گردید و خود در زمره زیانکاران درآمدند. (53)