آسمان هم تا نبارد آرام نمی گیرد

تا کثیفی های زمینش رو نشوید و با خودش نبرد آرام نمی گیرد


دلم هق هق می خواهد

اشک و اشک و اشک

فقط سیل می تواند غبار دلم رو از بین ببرد

باران، مداومش سیل میشود 

دل سنگ من که، همین چند قطره رو هم با پا درمیانی این و آن به من می بخشد

چطور به سیل راضی شود؟

آه ه ه

گاهی فکر می کنم کاش اتاقی داشتم وسط صحن حرم

تا دلم می گرفت

چادرم رو می کشیدم روی سرم

در اتاق را باز می کردم تا خود حرم می دویدم و اشک می ریختم

آنقدر که بی حال سرم رو تکیه می دادم به دیوار و بینی ام را پر از عطر حرم می کردم

بعد هم آرامش حرم رو می بلعیدم به امید آرامش ابدی

برای آرامش دلم دعا کنید 

دعا کنید که فقط و فقط با یاد خودش آرام بگیرد

یاعلی