دلانه


    نویسندگان

    ۱۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «دلانه» ثبت شده است

    ۳۰
    ارديبهشت
    ۹۶

    چند روز پر از استرس و نا آرامی و وحشت سپری شد

    روزهایی که نه آرام داشتم و نه قرار

    ترس از آینده ای چهارساله ، همراه با نکبت و فساد و فقر و بدبختی

    یا مدتی آشوب و درگیری و ناامنی و گریه های رهبری در نماز جمعه و .. و بعد ... اقتصادی ویران و متلاشی و تورمی به چا مانده از مفسدان و ...

    هر دو بد بود و هر دو ناامید کننده

    اما

    راه روشن بود

    باید پیش می رفتیم و روشنگری می کردیم

    باید جلوی ضرر را می گرفتیم

    نباید اجازه می دادیم ایران عزیزمان بیشتر از این غرق شود در منجلاب تباهی ای که برایش به بار آورده اند ...

    نگذاشتند

    نخواستند

    گویا راضی هستند به وضع موجود

    که آنان

    نه قربانی

    بلکه شریک جرمند ...

    امروز اما

    شرمنده نیستم

    افتخار می کنم و سربلندم که به روحانی رای ندادم

    آرامش فعلی ام را مدیون وعده ی مهربان پروردگارم هستم که فرمود : إِن تَنصُرُواْ اللَّهَ یَنصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ‏

     ما یاری کردیم 

    ان الله لا یخلف المیعاد

    حتما نتیجه خواهیم گرفت

    شاید دیر

    اما حتما

    .

    .

    سید مظلوم ما رای نیاورد و خادم حرم ماند

    لابد

    لیاقت داشتنش را نداشتیم

    چهار سال دیگر ریاضت می کشیم

    شاید

    لایق شویم

    الحمدلله که آوار خرابی های اقتصادی آینده ی مملکت روی سر کسی می ریزد که مسبب آن است

    کاش

    کمی

    شعور

    سیاسی داشتند

    مردم

    ما

     

    • ضحـ ـی
    ۱۷
    آبان
    ۹۴


    دعای حضرت امام سجاد علیه السلام در پناه بردن به خدا:
    خدایا، پناه می‌برم به تو از شورِ آزمندی، و تندیِ خشم، و چیرگی حسد، و کم طاقتی و ناخرسندی از روزی مقدّر، و تندخویی و زیاده‌روی در لذت جویی، و پا فشاری بر باطل، و پیروی هوای نفس، و سرپیچی از راه راست، و فرو رفتن در خواب غفلت، و کوششِ بیش از نیاز، و برگزیدن باطل به جای حق، و پافشاری بر گناه، و کوچک نماییِ خطا، و بزرگ نماییِ طاعت.
    پناه می‌برم به تو از به خود نازیدنِ توانگران و خوار شمردن درویشان و بد رفتاری با زیر دستان و ناسپاسی در حقّ آن کس که به ما نیکی کرده است.
    خدایا، به تو پناه می‌برم از یاری کردن ستمگر و خوار داشتن ستم دیده و درخواستِ چیزی که حقّ ما نیست و ندانسته سخن گفتن.
    و به تو پناه می‌بریم از این که در دل خیال فریب کسی را بپروریم و شیفته‌ی کردار خود شویم و آرزوهای دور و دراز کنیم.
    به تو پناه می‌بریم از بد سرشتی و ناچیز شمردنِ گناهانِ کوچک و این که شیطان بر ما چیره شود، یا روزگار ما را بیچاره و تیره روز گرداند و یا پادشاهی بر ما ستم ورزد.
    به تو پناه می‌بریم از اسراف کردن و نیافتن روزی به مقدار نیاز.
    به تو پناه می‌بریم از سرزنش دشمنان، و نیازمندی به همانندِ خود، و زندگی در سختی، و مردن بی‌توشه‌ی آخرت.
    به تو پناه می‌بریم از بزرگ‌ترین حسرت، و سنگین‌ترین ناگواری و بدترین تیره‌بختی و بد سرانجامی، و نا امیدی از پاداش نیک. و فرود آمدن عذاب.
    خدایا، بر محمد و خاندانش درود فرست و به رحمتِ خود، من و همه‌ی مردان و زنان با ایمان را از آنچه گفته شد، در امان دار، ای مهربان‌ترین مهربانان.

    دعای هشتم صحیفه سجادیه

    • سما بانو
    ۱۳
    آبان
    ۹۴



    امام خمینی(ره): مرگ بر آمریکا یک شعار نیست، یک عقیده است.


    امام خامنه ای(حفظه الله): آمریکا 
    مصداق
     اتَّم استکبار است.


    مرگ بر آمریکا 

     

    • سما بانو
    ۲۴
    فروردين
    ۹۴

    آدم اگر دل ش گرفته باشد .. عجیب ...

    آدم اگر روح ش خسته باشد .. سخت ...

    آدم اگر حال ش ازین دنیا به هم بخورد .. بی بهانه ...

    آدم اگر تهوّع ِ این زندگی را داشته باشد ..

    آدم اگر اینقدر به ماندن پوزخند بزند که تمنای مرگ خودش بیاید زیر ِ پاهایش را آب و جارو بکند ..

    آدم اگر دیگر شمعدانی های سپید هم تحویل ش نگیرند ..

    آدم اگر دیگر با صمیمیت آفتاب ِ ملایم ِ پاییزی که سوار بر نسیم ِ خنکی می رود لای تارهای ظریف ِ موهای خیس هم حال ش جا نیاید ..

    آدم اگر حتی شکسته تر از ساقه های ترد و نازک مریم های پشت پنجره هم شده باشد ..

    آدم اگر جراحت هایش حالا دیگر زخم هایی باز و عمیق شده باشند هم .. طوریکه اگر کسی بپرسد برای چه؟ نتواند جوابش را بدهد! ..

    آدم اگر دارد جان می دهد ..

    آدم اگر دارد می میرد ..

    آدم اگر به چشم ِ خویشتن می بیند که جان ش می رود ..





    آدم باز هم ته ِ دل ش قرص ست که صاحب دارد .. که ولی دارد .. که یکی را دارد که حالَ ش با او خوب می شود. ..

    الحمدلله.

    • ضحـ ـی
    ۱۴
    بهمن
    ۹۳

    قرآن خواندن عادت روزانه شان شده؛ اما فقط می خوانند!

    اصولِ زندگانیِ اهل بیت را می دانند؛ اما فقط می دانند!

    کلامِ نورانیِ خداوند را بر دیوار اتاقشان هرروزه می بینند؛ اما اصلا نمی بینند!!

    "الله اکبر" را بر زبان جاری می کنند؛ اما فقط بر زبان جاری می کنند و "انا اکبر من کلّ امور" بر تمام حالاتشان احاطه یافته!!

    وضو می گیرند؛ اما اصلا نور نمی گیرند!

    هر روز و شب به رسالت و ولایت محمد(صلی الله علیه و اله و سلم ) و علی(علیه السلام) گواهی می دهند؛ اما بی هیچ پشتوانه ی عمیقِ معرفتی ..!!

    به یگانگیِ خداوند شهادت می دهند؛ اما شهید نمی شوند!

    ...

    .

    .

    .

    درد نوشت: "یا ایّها الّذین ءامنوا لِمَ تقولون ما لاتفعلون ... کَبُرَ مَقتا عند الله اَن تقولوا ما لا تفعلون" صف/۳-۲

    پ.نِ درد نوشت: *عالمِ بی عمل؛ حیات و مماتش تقریبا برابر است!

                          *عاملِ جاهل؛ فاجعه ای وحشتناک است!

                          *عالمِ عاملِ محض؛ نگران کننده است!

                          * عالمِ عاملِ اندیشه ورز؛ در مسیرِ رشدِ مستمر ...

     

    • ضحـ ـی
    ۰۲
    بهمن
    ۹۳

    می‌توانستی مانند خواهرت فاطمه باشی …

    چشمانمان را نرم بگریانی …

    نه اینچنین جانکاه …


    خواهرت فاطمه …

    فاطمه‌ای که در دیدار با رهبرش گفت:
    سیدی … انا ابنتکم فاطمه بنت شهید عماد مغنیه …


    مولای من … من دختر شما فاطمه دختر شهید عماد مغنیه هستم.


    فاطمه با همین جمله مجلس را بارانی کرد …

    .

    .

    .

    بیچاره فاطمه ...

    چه حالی دارد این روزها ...

    • ضحـ ـی
    ۰۲
    دی
    ۹۳

    می دانی؟ آدم در این دنیا نباید روی دیوار ِ هیچ خانه ای یادگاری بنویسد! ..

    هیچ خانه ای! .. می فهمی که؟ ..

     

     

    می دانی؟ .. آدم اگر حسابی نباشد؛ یادگاری هایش شماره دار می شوند: یک، دو، سه، .... . بعد حساب ِ شماره ها از دستش در می رود .. بعد شماره ها توی سرش رژه می روند .. بعد یک می رود جای سه؛ سه می آید جای دو .. نه؛ سه می آید جای یک، دو هم میآید کنار ِ سه .. نه؛ اینطوری هم نیست! .. آدم اگر حسابی نباشد خودش هم نمی داند لطافت ِ روحیه ی دو را دوست تر میدارد یا به صمیمیت ِ همدلانه ی سه دل می بازد .. نمی داند با ملایمت ِ به هنگام ِ یک سرخوش است یا حزن ِ مطلوب ِ پنهانی ِ دو هوش از سرش برده است .. نمی داند سکوت ِ مقدّر ِ سه را  مستی می کند یا از بی تعلقات ِ دو خراباتی شده ست .. نمی داند التهاب ِ یک را می سوزد یا بی قرار ِ بی قراری های سه شده ست و  نمی داند و نمی داند و نمی داند ... . آدم اگر حسابی نباشد با یادگاری هایش .. با این یک ها و دو ها و سه ها و .... و با این هجمه ی ندانستن هایش کمرش خم می شود .. بعد سرش گیج می رود از این همه تشکیک .. بعد می ترسد .. بعد می افتد .. بعد دلش می گیرد .. بعد خسته می شود .. بعد می نشیند انقدر گریه می کند که نفسش تنگ می شود .. بعد .. بعد .. بعد اما دیوار ها غریبانه روی سرش خراب می شوند! همین!.

     

    آدم ِ حسابی اینقدر حسابی هست که روی دیوار ِ هیچ خانه ی اجاره ای یادگاری ننویسد! ...

    پ ن 1 : ناخواسته باعث رنجش صاحب این خانه شدم . ناراحتم و عذر می خوام از ایشون

    پ ن 2 : دعا لازم هستم و امیدوارم به عنایت دوستان و اجابت الهی

    • ضحـ ـی
    ۰۹
    مهر
    ۹۳

     ســلام میدهم از بـام خانه سمـتِ حرم   ببخـش نوکرتان را؛ بضاعتش این اسـت...آن کفتــــری که زخمے عشق شــما شــــده

    بالش بـــده شکســــته پرش ایـــها الرئـــوف


    بازار دل کساد شده چاره ای بکن

    این بار تو بیا بخرش ایها الرئوف


    یک بینوابه گوشه ی صحنت نشسته است

    دستی بکش به روی سرش ایهاالرئوف


    با نام های مختلفی خوانده ام تو را

    البتّه بوده بیشترش... ایها الرئوف


    این روزها هوای حرم جور دیگری ست

    هی میرسد به ما خبرش ایهالرئوف...

    آقای من؛
    ســلام میدهم از بـام خانه سمـتِ حرم
    ببخـش نوکرتان را؛ بضاعتش این اسـت...

    پ.ن :از چپ و راست، تماس می گیرند و حلالیت می طلبند و خداحافظی ....  حال من دیدنی است این روزها ...

    • ضحـ ـی
    ۲۱
    شهریور
    ۹۳

    یه وقتایی دردی داری که درمانش رو هم می شناسی!

    خیلی هم داری درد می کشی اما نمی خوای بری سراغ اون درمان .

    سختته که قبول کنی اون تنها راه حل مشکلته !

    همین لجبازی با خودت، گاهی لحظات شیرینی رو ازت می گیره که دیگه با هیچ چیزی قابل جبران نیست !

    وقتی دردت به اوج خودش می رسه ، بازم می ری سراغ خدا و ازش کمک می خوای

    خدا هم همه ش گوشه ی ذهنت همون درمان رو یادآوری می کنه بهت ، اما با سماجت تمام سعی می کنی اون رو از گوشه ی ذهنت بیرون کنی و بازم التماس خدا کنی برای تموم شدن دردات !

    یکی نیست بهت بگه آخه آدم حسابی! تو که می دونی درمان رو ؛ از خدا چی می خوای؟

    بعدش هم که از همه جا رونده و مونده میشی، میری سراغ درمان !

    اما گاهی دیگه خیلی دیر شده !

    دردت اونقدری بزرگ شده که دیگه اون درمان جواب نمی ده

    مستاصل می مونی که یعنی چی؟

    چکار کنم پس؟

    لبخند خدا رو می بینی که از اون بالا داره نگاهت می کنه که " من چی بهت بگم ؟ اون موقعی که وقتش بود ؛ گفتم بکن ، نکردی ! حالا دیر اومدی و می خوای زود بری؟ نمیشه آقا ، برو ته صف "

    و تو

    می ری ته صف

    مثل بچه های مودب ،

    اما ته دلت آشوبه که یعنی این بار درمونت چی قراره باشه؟

    میشه که مثل قبلی سخت نباشه؟

    میشه که خدا قدرت پذیرشش رو بهم بده؟

    میشه که

    میشه که

    .

    .

    .

    سعی می کنی با همین افکارت ذهنت رو مشغول کنی تا دوباره نوبتت بشه و این بار عین بچه ی آدم حرف گوش کنی!

    خب حرف گوش کن !

    پ ن :ببخشید اگه از متن چیزی نفهمیدید / البته اگر هم فهمیدید که نوش جانتون

    فقط خیلی التماس دعا

    • ضحـ ـی
    ۱۵
    شهریور
    ۹۳

    از آن زمان که تو در نیشابور ، سر از کجاوه بیرون آوردی و به کرشمه‌ای آتش شوق بر جگر سوخته خلایق عاشق زدی و صلای توحید سر دادی و آن را مأمن و پناهگاه محکم و خدشه ناپذیر خواندی ، راز ورود به این قلعه را فاش کردی که تویی .

    از آن زمان ، ما خورشید ولایت تو را در سرزمین قلب های خویش همیشه در حال طلوع یافتیم و حیات را بی حضور تو در سرزمین خویش ناممکن فهمیدیم.

    عشق ما به این خاک تنها از این روست که تو در آن آرمیده ای ،‌ و پیوند ناگسستنی دل ما به این فضای ملکوتی از این جهت که تو در آن تنفس می کنی و رایحه شوق آفرین تو در آن می پیچد.

    چه کسی می گوید که ما بی حضور تو توان برخاستن داشتیم؟


    چه کسی می گوید که ما بی استشمام بوی تو راه به حقیقت می بردیم؟

    چه کسی می گوید که ما جز در پرتو تابناک تو جستن خداوند را می توانستیم؟

    ما هنوز «الله اکبر» های تو با سر و پای برهنه در نماز شور آفرین عید را از یاد نبرده‌ایم. همان طنین گرم ناله‌های غریبانه و مظلومانه توست که ما پابرهنگان و مظلومان در این جهان بزرگ را توان ایستادنی چنین بخشیده است.

    ما از تو آموخته ایم که هر جا دشمن لباس فریب بر تن کرد ، جامه خدعه پوشید ، نقاب نیرنگ بر چهره آویخت ، بر پشتی مکر تکیه زد و به تخت حیله نشست ، با نوای اعجاز آفرین «الله اکبر» لباس فریب را بر تنش بدریم ، جامه خدعه را بر تنش پاره کنیم ، نقاب نیرنگ را بر چهره اش بشکنیم ، پشت و رویش را هویدا کنیم ، از تخت حیله اش به زیر افکنیم ، به رسوایی‌اش بکشانیم و به عزایش بنشانیم.


    سید مهدی شجاعی

    میلاد با سعادت امام رضا علیه السلام مبارک

    • ضحـ ـی
    ۰۳
    شهریور
    ۹۳

    دوریروزنامه ها ،
    از بحرانِ اقتصادیِ دنیا
    خبر گُزاری ها ،
    از بحرانِ دولتها نگرانند
    اما
    هیچکس
    خبر ندارد
    دُرُست همینجا
    در قلبِ دنیا
    بُحران
    دوریِ ما از هــــــم است

    • ضحـ ـی
    ۱۶
    مرداد
    ۹۳

    با اشک و خون انشاء نوشتند کودکان غزه ام...

    • ضحـ ـی
    ۰۹
    مرداد
    ۹۳
    سلام
     
    قبل تر به وبلاگ های مختلفی سر میزدم و برای بعضی هاشون کامنت میگذاشتم، قبل تر برای هر کامنتی که میگذاشتم یه عالمه فکر می کردم و بارها وبارها پاک می کردم و دوباره می نوشتم تا بشه اونی که میخوام تا نشه ازش برداشت دیگه ای کرد، اما از زمانی که قرار شد بیام دلانه و بشم یکی از نویسنده های اینجا، خیلی استرس پیدا کردم، چون خودم رو نماینده ی دلانه می دونم، مدام با خودم فکر می کنم شاید درست نباشه به هر وبلاگی سر بزنم و هر نظری بگذارم گاهی برای گذاشتن یه کامنت اونقدر با خودم کلنجار میرم که آخر بدون هیچ حرفی صفحه رو می بندم.
     
    به نظرم نماینده بودن بار مسئولیت زیادی داره.
     
    اما نمی دونم چرا من که خودم رو در مقابل نام شهرم، نام خانوادگیم، نام وبلاگم و ... مسئول میدونم و سعی می کنم با داشتن این عناوین هر کاری رو انجام ندم، هر حرفی رو نزنم، چون که خودم رو نماینده ی اون شهر، اون خانواده و اون وبلاگ و ... میدونم، پس چرا خودم رو در مقابل خدا مسئول نمی دونم مگه من عنوان بنده ی خدا بودن رو یدک نمی کشم؟ پس چرا هر جایی می رم؟ چرا هر کاری رو که دوست دارم انجام میدم و هر حرفی رو می زنم؟ بدون اینکه فکر کنم من دارم با این کارهام آبروی خدامو می برم. نمی دونم چرا به اینجا که می رسم کم میارم.
     
    کاش حداقل به اون اندازه که واسه این القاب دنیایی ارزش قائلیم و واسه خدشه دار نشدنش حواسمون رو حسابی جمع می کنیم بتونیم واسه بنده خدا بودن هم ارزش قائل بشیم.
     
    به قول دوستی: بچه مثبتی از نگاه خیلیا، واسه همین اگه کاری کنی، اون کار از نظر اون خیلیا، مورد تائید خدا و پیغمبره، حواست باشه رفیق، مسئولی!
     
     
     
    یاعلی
     
    • سما بانو
    ۰۶
    مرداد
    ۹۳

    .

    یادمه بچه که بودم به خاطر سختی روزه گرفتن ، عید فطر رو خیلی دوست داشتم . اصلا کلی ذوق می کردم  وقتی بین برنامه های تلویزیون یه دفعه برنامه قطع می شد و گل و سبزه و آهنگ و دالام دولوم راه می افتاد که عید اعلام شد و عیدتون مبارک و از این حرفا !

    اما یه چیزش خیلی بد بود !

    اینکه شب عید همه خونه نشین می شدند و هیچ کس نمی رفت عید دیدنی !

    .

    .

    • ضحـ ـی