۰۹
مرداد
۹۳
سلام
قبل تر به وبلاگ های مختلفی سر میزدم و برای بعضی هاشون کامنت میگذاشتم، قبل تر برای هر کامنتی که میگذاشتم یه عالمه فکر می کردم و بارها وبارها پاک می کردم و دوباره می نوشتم تا بشه اونی که میخوام تا نشه ازش برداشت دیگه ای کرد، اما از زمانی که قرار شد بیام دلانه و بشم یکی از نویسنده های اینجا، خیلی استرس پیدا کردم، چون خودم رو نماینده ی دلانه می دونم، مدام با خودم فکر می کنم شاید درست نباشه به هر وبلاگی سر بزنم و هر نظری بگذارم گاهی برای گذاشتن یه کامنت اونقدر با خودم کلنجار میرم که آخر بدون هیچ حرفی صفحه رو می بندم.
به نظرم نماینده بودن بار مسئولیت زیادی داره.
اما نمی دونم چرا من که خودم رو در مقابل نام شهرم، نام خانوادگیم، نام وبلاگم و ... مسئول میدونم و سعی می کنم با داشتن این عناوین هر کاری رو انجام ندم، هر حرفی رو نزنم، چون که خودم رو نماینده ی اون شهر، اون خانواده و اون وبلاگ و ... میدونم، پس چرا خودم رو در مقابل خدا مسئول نمی دونم مگه من عنوان بنده ی خدا بودن رو یدک نمی کشم؟ پس چرا هر جایی می رم؟ چرا هر کاری رو که دوست دارم انجام میدم و هر حرفی رو می زنم؟ بدون اینکه فکر کنم من دارم با این کارهام آبروی خدامو می برم. نمی دونم چرا به اینجا که می رسم کم میارم.
کاش حداقل به اون اندازه که واسه این القاب دنیایی ارزش قائلیم و واسه خدشه دار نشدنش حواسمون رو حسابی جمع می کنیم بتونیم واسه بنده خدا بودن هم ارزش قائل بشیم.
به قول دوستی: بچه مثبتی از نگاه خیلیا، واسه همین اگه کاری کنی، اون کار از نظر اون خیلیا، مورد تائید خدا و پیغمبره، حواست باشه رفیق، مسئولی!
یاعلی
