یعنی وقتی من نگرانم یعنی این علم رو دارم که مشکلی،شیطانی، فاصله ای، کمبود ایمانی یک چیزی در درون من هست که می تونه باعث دور شدنم از خوبی ها و... بشه پس این نگرانی به خاطر علمش و اینکه باعث میشه به دنبال راهکاری باشم،خوبه اما اگر این نگرانی باعث باشه دست روی دست بگذارم و کاری انجام ندم بخاطر اینکه ناامید شدم یا بالعکس فکر کنم همین که نگرانم یعنی نگاهی از خدا و امام به من هست پس دیگه کافیه، این بده ؟

حالا این جمله که فرمودین؟ همین نگرانی بیش از حد خودش نشانه تصرف وجودمون توسط شیطان درونمونه یعنی اینکه می تونه باعث رکود و منفعل شدنمون و یا بالعکس پیشتازی و جلوتر از حضرت قدم برداشتن بشه؟

چه قدر نوشتم و پاک کردم ولی فکر نکنم آخرشم تونستم باشم منظورمو درست بیان کرده باشم

الان یک عالمه سوال جدید دیگه هم درست شد واسم

در مورد مباحث صوت ها هم کلی سوال برام پیش اومده که می خوام بعد از اتمام این سری ها اگه رفع نشده باشه ازتون بپرسم اما متاسفانه چون فاصله می افته مجبورم از نو قبلی رو گوش بدم که مبحث دوباره دستم بیاد اینه که هنوز تموم نشده 

ممنون از شما که وقتتون رو گذاشتید

یاعلی