امام صادق(ع):
هل الدین إلا الحب؟
آیا دین چیزی جز محبت است؟
آری محبت، پشتوانه «زیارت» است و آنکه عشق و شوق دارد به زیارت میرود. زیارت زبان علاقه و ترجمان وابستگی قلبی و نمودی از احساس درونی و نشانی از محبت و دلیلی بر عشق و علامتی از تعلق خاطر است.
إن الحسین فی قلوب المؤمنین محبته مکنونة لاتبرد أبداً.
در دلهای مؤمنان عشق و محبتی نسبت به حسین(ع) نهفته است که هرگز به سردی نمیگراید.
                                                                                                                                   (بحارالأنوار/ ج /69ص )237

فأین تذهبون

اگر صراط مستقیم میجویی بیا از این مستقیم تر راهی وجود ندارد: حب الحسین(ع). آری کربلا از زمان و مکان بیرون است و اگر تو میخواهی که به کربلا برسی باید از خود، وابستگی هایت از سنگینی ها و ماندن گذر کنی. خون حسین(ع) و اصحابش، کهکشانی است که بر آسمان دنیا راه قبله را می نمایاند ... اگر نبود خون حسین(ع)، جوشیدن سرد میشد و دیگر در آفاق جاودانه شب، نشانی از نور باقی نمی ماند ... حسین(ع) سرچشمه خورشید است ... و بدانکه سینه تو نیز آسمان لایتناهی است، با قلبی که در آن خورشید می جوشد و گوش کن که چه خوشتر نمی دارد در تپیدن «حسین حسین حسین»

زیارت عتبات عالیات و آستان بوسی مزار أمیرمؤمنان و سیدالشهداء و دیگر امامان همام(ع) حق آن عزیزان است بر ما شیعیان و مشتاقان.
نجف، کوثر فیاض ولایت است.
کربلا، کعبه دل و جان است.
کاظمین، کوی الهام بخش صبر و مقاومت است.

و سامرا، مایه سرور و روشنی دیده همه چشم انتظاران ظهور آخرین ذخیره الهی است


دعا کنیم هر کسی حب حسین(ع) در دل و جانش موج می زنه زیارت حرم حسین(ع) هم به زودی نصیبش بشه، ان شالله.