دروغ بسه
شنبه, ۲۴ بهمن ۱۳۹۴، ۰۲:۵۴ ب.ظ
گاهی از خودم متنفرم میشه به خاطر این همه دروغ و دغل
وقتی الکی ادای آدم خوب ها رو در میارم
مگه میشه کسی گرسنه نباشه و الکی قیافه آدمای گرسنه رو به خودش بگیره
مگه میشه تشنه نباشی لبات خشک نشده باشن و بگی آب می خوام
تا کی قراره به خودم دروغ بگم؟
اصلا تشنه بودن و نبودن، راست و دروغ حرفام مگه جز خودم به کس دیگه ای لطمه می زنه؟
فکر کنم می زنه...
:((
شرمنده ام که الکی حرف می زنم و ادای تشنه ها رو در میارم
شرمنده ام به خاطر دروغ گوییم
مگه میشه یه تشنه رو با شربت و چای و... سیراب کرد؟
پس دروغ گفتم که تشنه ام... دروغ گفتم که دلم تو را طلب کرده
که اگر همچین بود دلم به سراب خوش نبود
دلم با هر چیز دم دستی خوش نمیشد
تشنگی جز با آب واقعی برطرف نمیشه
شرمنده ام...
شرمنده از تو و از همه اونایی که با دروغ های من از دیدنت محروم شدن
:(
گاهی وقت ها این حس به من هم دست میده ، باید یه راه حلی باشه
الله در سوره ۵۹ : آیه ۱۹ الحشر - جزء ۲۸ می فرماید :
وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ
و چون کسانى مباشید که خدا را فراموش کردند و او [نیز] آنان را دچار خودفراموشى کرد آنان همان نافرمانانند
پیامبر اکرم (صلوات الله علیه ) فرموده‌اند :
«من عرف نفسه، فقد عرف ربه» - هر کس خود را شناخت، خدای خود را شناخته است.
خودشناسی انسان را به مسیر حقیقی هدایت می کند
موفق باشید